Pamiętniczek Femiego

Czasami wydaje nam się, że mieszka w nas
dwóch różnych ludzi. Jeden, który wszystko doskonale czyni i tego człowieka prezentujemy światu. Jest też i ten drugi, którego się wstydzimy, i tego ukrywamy.
W każdym człowieku istnieje coś takiego jak wewnętrzny dysonans i niespójność. Każdy chciałby być dobry, a jedynie dokonuje czynów, których sam często nie rozumie.

Dlaczego tak jest? Dlatego, że człowiek nie jest Bogiem, nie jest też aniołem, ani jakąś nadistotą, a jedynie małym pielgrzymem w długiej, dalekiej drodze swojego życia. Własne słabości czynią go wyrozumiałym i łagodnym w stosunku do innych. Ktoś, kto jest bezkrytyczny wobec samego siebie, będzie twardy i niezdolny wczuć się w innych. Nie będzie umiał nikogo pocieszyć,
dodać odwagi i wybaczyć. Szczęście i przyjaźń tkwią tam, gdzie ludzie są wrażliwi,
łagodni i delikatni w słowach, i wzajemnie kontaktach.

Istotą zrozumienia jest pojęcie na co mamy wpływ i pogodzenie się z tym czego nie możemy zmienić

Zmieniać punkty widzenia to wznieść się ponad siebie, ponad własne uczucia, własne interesy, to patrzeć na siebie tak jakby było się kimś innym. Jakiś stopień wolności jest warunkiem myślenia

"To tylko krok, by granicę przekroczyć.
Spuścić wzrok, nie patrzeć w oczy,
przeszłość oddzielić grubą kreską.
Lecz może zdążę ułożyć jeszcze wszystko przed śmiercią.
To tylko krok, by pomyśleć i się cofnąć...
Zatrzymać w gardle słowo, które może kogoś dotknąć.
Czasem nie wolno odpuścić i stanąć z boku,
bo w życiu są sprawy dużo ważniejsze, niż spokój."

Znacie to uczucie obcowania z jednostką wybitną? Każdy rodzi się z wrodzonymi umiejętnościami do danej rzeczy. Każdy potrafi robić to lub coś innego. Każdy jest inny jednak nikt nie jest wyjątkowy. Bardzo często w swoim życiu ma się świadomość ,że ktoś nam znany jest na zupełnie innym poziomie zaawansowania życiowego. Ludzie tak mają, potrzebują porównywania się ze słabszymi by podbudować swoją istotę gdyż stale jest sprowadzana do poziomu gówna przez fakt iż również z nimi ktoś porównuje się jako słabszymi. Głupie prawda? Lubicie czuć się silnymi. Gdy wszyscy wokół są gorsi. Kochacie uczucie przewagi nad przeciwnikiem. Sprzedam wam tajemnicę. Prawdzie silne istoty mogą ukrywać swą moc. Im więcej ukrywasz tym lepiej możesz to wykorzystać. Cichy jest o wiele bardziej niebezpieczny niż śmiały czy porywczy. Potęga osób chełpiących się potęgą kończy się w momencie konfrontacji. Wtedy też wychodzi ich prawdziwa natura. Jednak jest talent ,którego zasłużenie mogą chwalić inni. Jest nim brak aprobaty umiejętności wrodzonych. Umiejętności wyuczonych nie trzeba umniejszać. Jednak najważniejszą z nich jest umiejętność pozostania cichym i skromnym gościem gdy wokół nikt nie omieszka mówić o sobie. To prawdziwa siła.

Wysłany: Sob 0:58, 04 Mar 2017

[img]http://imgur.com/BtPqpzg.jpg[/im.jpg]

Witajcie po raz kolejny i najpewniej ostatni zdecydowałem spisywać własne przemyślenia. Oszczędzą wam irracjonalnych cytatów czy morałów jak to należało zrobić od początku. Cóż jak zawsze powtarzałem każdy ma swój styl no i z czasem się zmienia, nabiera doświadczenia, buduje relacje. A minęło sporo czasu, rany to już właściwie ponad cztery lata. Jak to zleciało? A klan wciąż w świetnej formie chociaż już od pewnego czasu nie wiele w tym mojego udziału. Zawsze byłem zdania ,że dobry klan ,zależy przede wszystkim od zaangażowania założyciela. To już nie jest świat jaki przyszło mi znać za czasów moich działań. Gdzie ci graczy ,którzy chętnie odrywali się od expienia aby wspólnie zagrać w poboczne gry czy wyskoczyć do jakieś lokacji na imprezę tylko w celu rozrywkowym czy integracyjnym? Żałuję ,że wielu z was nie przyjdzie wam tego poznać teraz to zaledwie namiastka tego co było. Pełnię rolę obserwatora gdyż zawsze byłem ciekaw co przyniesie przyszłość. Sporo widziałem jak i pojąłem Przyjmijcie szczerą radę starego Femiego. To nie rozwój ani bogactwo w tym świecie przynosi satysfakcję lecz towarzysze. Tylko dzięki nim klan podtrzymuje się po dziś dzień. Zwłaszcza niektórzy są nadzwyczaj szczególni o ,których może nie dowiedziałem się za wiele jednak to właśnie czyny oraz charakter budują drugą osobę. Wbiłem ten dość wysoki poziom oraz mam tyle gotówki , że spokojnie starcza na moje wydatki. I co dalej? Z czasem pojąłem ,że najlepszy okres w grze to ten gdy mieliśmy jakiś cel. Dążyliśmy aby osiągnąć to ulepszenie współpracując i bawiąc się przy tym. Ile to było imprez klanowych czy turniejów w poboczne gry takie jak szachy, kalambury itp. A teraz gdy mamy już wszystko każdy poszedł we własną drogę i powstała pusta cisza. W takim wypadku pamiętajcie jedno. Bawcie się cieszcie się z tego co macie, nie narzekając na brak gotowki czy dobrego eq. Albowiem to właśnie najlepsza przygoda dopiero przed wami. Działajcie nie tak aby zrazić do siebie innych za marne złoto ale skupiajcie się na relacjach z innymi. W ten sposób na pewno nie pożałujecie spędzonych chwil jak i poznanych towarzyszy ,którzy bywają wyjątkowi. Sam poznałem wielu ,których nie jestem w stanie wymienić po kolei jednak to oni podtrzymają to co próbowaliśmy wnieść i będą nas wspierać.
Wiedzcie że każdego znajomych cenię nawet jeśli tego nie okazuję. Powiadają ,że poznajemy wartość kogoś gdy odejdą. Jeśli ktoś zechce woli szukać tych informacji wiedzcie ,że nawet te ciche dni jednak przy samej obecności was dawały mi radość. Albowiem nie zapomniałem. Trzymajcie się własnych upodobań nie marnując czasu bo kiedyś i tak się skończy. Zróbcie tak aby zostawało coś po was nawet gdy odejdziecie. Mam prośbę jeśli komukolwiek z was chciał się to czytać czym jestem zaszczycony niech zostawi cokolwiek po sobie lub spróbuję spisać własną historię. Fakt jeśli ktoś zasłuży na to z pewnością nie zostanie zapomniany jednak warto jest mieć na czym oprzeć wspomnienia gdyż są ulotne.

1.Nie ufaj w pełni nikomu.
2.Nie oceniaj innego gracza nim poznasz zalety jego.
3.Szanuj na tyle innych na ile szanują Ciebie.
4.Nie zabijaj nie mając podstaw.
5.Rozwijaj się lecz w tym nie zatracaj.
6.Zadbaj o to aby cię nie zapomnieli.
7.Nie daj się prowokować noobom.
8.Odnoś się z kulturą.
9.Nie pożądaj złota przyjaciela swego.
10.Ani żadnego przedmiotu, który jego jest.

Nigdy nie żałuj żadnego dnia swojego życia.
Dobre dni dają szczęście, złe dni dodają siły, smutne czegoś nas uczą,
a najlepsze dni dają wspomnienia.